Categorieën
blog

CHAOS

De afgelopen week kreeg het standaardmodel van de fictieve natuurkunde, de science fictie, een gevoelige knauw. Essentieel voor deze lichte versie van de natuurkunde, is het reizen door de tijd naar andere heelallen. Dat doe je op warp-snelheid via zwarte gaten. Want dat zijn de toegangspoorten voor de in sf-kringen zo geliefde wormholes, wormgaten, die je net als de korte doorsteekjes bij Ikea, razendsnel naar het einde van ons eigen heelal brengen en bij Ikea naar de kassa.

De maan, ruim 2200 jaar geleden het fictieve reisdoel van de Griekse schrijver Lucianus van Samosata, is allang niet meer interessant voor romantische ruimtereizigers. Het moet verder en sneller. Mars kan nog net, want zonder daar geweest te zijn, weet je natuurlijk nooit zeker hoe het nou zit met die groene mannetjes. Een aanwijzing dat ze wel degelijk bestaan, werd al in de jaren vijftig geleverd door tal van vliegende schotels, die toen onze planeet aandeden. Handig rond, die vliegende schotels. Want onder invloed van de zwaartekracht op Mars moeten Martianen wel de vorm hebben van Amerikaanse pancakes, vettige ontbijtpannekoeken, maar dan op pootjes. Waarschijnlijk vier, tegen het omvallen. Vliegende schotels waren daar qua vorm prima bij aangepast.

Zoiets handigs leek ook het geval te zijn bij de zwarte gaten, de toegangspoort tot ongekende verten. Als astronaut moest je, wanneer je bij een zwart gat aanklopte, wel even op je tanden bijten. Want zo’n gat werkte als een spaghetti-machine. De astronaut die er in terecht kwam werd langzaam maar zeker uitgerekt  tot een enorme spaghetti-achtige sliert. Vervelend hier op aarde, maar heel praktisch voor een reis door een wormgat naar vreemde verten.

Helaas heeft Stephen Hawking, de grote man achter het zwarte gat, nu een streep door de rekening gezet. Zwarte gaten lijken bij nader inzien niet te functioneren als een afvalputje dat je ook kan gebruiken om aan het aardse tranendal te ontsnappen. Het zijn chaotische kerkhoven voor hemellichamen met pech, waarbij net als bij autokerkhoven bruikbare deeltjes worden gerecycled.

Duurzaamheid op kosmische schaal, waarbij de zwarte-gaten koerier er nu op bedacht moet zijn dat hem ver in de kosmos niet alleen een spaghetti-ervaring wacht, maar vooral chaos, die volgens Stephen Hawking even onvoorspelbaar is als het aardse klimaat.

In die situatie  kan je natuurlijk even goed thuis blijven.

maar nu bent u aan zet: