Categorieën
blog

In vino veritas

Onder het motto ‘zeg maar dag met je handje’ zijn wijnboeren in het heerlijke zuiden van Frankrijk in actie gekomen. Naast het redden van hun eigen hachje, maken ze zich anders dan hun Hollandse collegae ook zorgen om de planeet.

Het gaat om wijnboeren in het hoogland van Auvergne en het mengsel van water, suiker, alcohol, resveratrol, quercetine en tannine dat tot ons komt in flessen van driekwart liter. Wijn dus, per jaar goed voor wereldwijd ruim 37 miljard flessen.

Wij danken dit product aan de voorgangers van Lenin, Stalin en Putin die in de vroege Kaukasus de druiven niet op konden en ze in potten gingen bewaren. Aldaar veranderde dit fruit in een zurig smakend brouwsel met weinig suiker. Want dat werd ook toen al meteen na de pluk en de plet door nijvere gisten omgezet in alcohol. De Kaukasus is zodoende sinds 10.000 jaar de moeder van zeer veel druiven en van veel bezopen Russen.

Je kan wijn niet alleen drinken en bij het proeven beschaafd uitspugen. Het is ook is het heel geschikt om als namaakbloed te dienen bij godsdienstige offerfeesten. Boeren plachten hun akkers, voorafgaand aan het zaaien met wijn te besprenkelen en na de oogst werd de laatste overgebleven garf vaak extra bewijnd. De Christelijke kerk zet wijn nog steeds graag in als surrogaat voor het bloed van De Zoon Van. Om nog maar te zwijgen van het glaasje bisschopswijn dat al eeuwenlang niet mag ontbreken bij het aperitiefje van monsieur le Monseigneur al dan niet afkomstig uit de honderden kloosters waar de monnik graag met spirituele zaken inclusief drankjes bezig is. Nu minder dan vroeger

Ook anderen dan kerkelijke prelaten hebben het geestverruimende druivenvocht ontdekt. Dat leidde een eeuw geleden in onze gereformeerde dreven al snel tot gevoelens van onrust. Onder het motto Ach Vader Niet Meer, bestreed de Volksbond tegen Drankmisbruik de consumptie van ethanol (C2H5OH), een partydrug avant la lettre, beter bekend als alcohol. Maar wel milder en ook minder gevaarlijk voor je lever dan methanol, brandalcohol, dat ook uit steenkool te maken is en waar je blijvend tipsy van wordt.

Van origine is alcohol overigens niet meer dan een oplos- en conserveermiddel voor geneeskrachtige planten. Het woord ‘alcohol’ komt uit het Arabisch en heet daar al-khul. Van al-khul maakt de Arabier antimoon, een uiterst fijn poeder waarmee beeldschone haremdames hun ogen opmaken. Met enige fantasie kan je het begrip destilleren eruit destilleren en zo zou het ook iets te maken kunnen hebben met oeroude gestookte drankjes als aqua vitae (levenswater), aqua ardens (brandend water), permanent water, goudwater, of uisge beatha, het heilig water in het Keltisch, waarvan ‘whisky’ is afgeleid.

De term eau-de-vie werd in de 17e eeuw geassocieerd met de geneeskunst en de menselijke ‘geest’. Het was een spiritualium en de jenever van firma Bols werd tot ver in de vorige eeuw in Afrika verkocht als geneesmiddel. 

Daarmee zijn we aangeland bij de Pleegzuster Bloedwijn van de jaren vijftig en zestig en de vermeende heilzame werking van veralcoholiseerd druivensap.  Prima natuurlijk al dat druivensap. Barstensvol vitamine, maar in wijn zit helaas ook sulfiet als conserveringsmiddel. En dat is maar goed ook. Sulfiet maakt korte metten met de zuurstof die ook in de wijn zit. Zonder sulfiet vervalt wijn in de kortste keren tot azijn. Het druivensap gaat roesten. Appels hebben dat ook, dat roesten. Haal de schil er maar vanaf en al na een paar minuten kijk je tegen een bruine appel aan. Maar ook dit nadeel heeft zijn voordeel: een matige fles rode wijn breng je gratis op smaak door hem een dagje te laten roesten.

De geleerden zijn het inmiddels niet eens over de vraag hoe ongezond sulfiet en wijn nu eigenlijk is.  Sterker nog, ook de stelling dat één glas rode wijn per dag goed zou zijn om hartziekten te voorkomen is waarschijnlijk even waar als de claim van Joris Driepinter in de jaren vijftig over de noodzaak om per dag driekwart kan melk te drinken.

De wijnboer anno nu ziet na de ondergang van de sigaret de bui al hangen. Hoe lang nog kan je zonder schaamte wijn drinken? Kijk naar het bier en naar Buckler dat ondanks Joep van ’t Hek toch nog een verkoopsucces is geworden samen met vele andere van alcohol ontdane frisdrankachtige nepbiertjes.

De wijnindustrie heeft zijn hoop gevestigd op zogeheten bio-wijn. Wijn waarin naast C2H5OH geen andere chemicaliën zitten. En geen, nu ja slechts heel weinig sulfiet. Het sprookje wordt in leven gehouden door de moderne mens en de moderne horeca, die ‘echte’ natuurwijn tegen onnatuurlijk hoge prijzen verkoopt. Maar het blijft net als 10.000 jaar geleden, natuurlijk gewoon wijn.

De wijnboeren van de Larzac een kalkplateau in de Languedoc, voelen de tijdgeest haarfijn aan en zijn preventief in actie gekomen. Met het plukken van druiven bij volle maan en brandnetelsap in plaats van dure chemicaliën red je het niet. Nu is hun wijnstreek al eeuwenlang bekend om zijn strijdlust. Het is de huiskamer van José Bové, de beroemde en beruchte Franse protestboer die zich in heel Frankrijk met succes heeft gekeerd tegen Mac Donalds en de fastfoodcultuur.

Larzaccers en in dit geval de wijnboeren zijn er, aldus een verklaring op het internet, kort gezegd in het Nederlands trots op dat ze

MET BEIDE VOETEN OP DE GROND STAAN MET EEN BLIK OP DE TOEKOMST.

DE LARZAC. IS DE ZETEL VAN DE STRIJD VAN DE BOEREN, VAN DE ALTER-GLOBALISTEN, VERDEDIGD DOOR JONGE GETALENTEERDE EN TOEGEWIJDE WIJNBOUWERS.

Een benadering die heeft geleid tot twee romantische rode wijnen met dramatische namen als:

SALUT DE LA TERRE

SEUL L’AVENIR M’INTÉRESSE.

Door deze wijn te drinken draag je, aldus het etiket, bij aan het redden van de planeet. En kom je een fles SALUT DE LA TERRE TEGEN, dan staat natuurlijk niets in de weg om deze soldaat te maken.

En eerlijk is eerlijk. Of hiermee de planeet gered is, moet nog blijken, maar de SALUT DE LA TERRE is een prima streekwijntje!