Categorieën

Zijde

zijdeZijde is een van de meest gevraagde kledingstoffen ter wereld. Het is licht en glad en het glimt. Wat wil een mens nog meer? Aanvankelijk was het een puur Chinees product, ontdekt door Hsi-King-Shih, een van de vele vrouwen van keizer Huang Ti. In haar thee trof zij een haar aan, die bleek vast te zitten aan de cocon van een zijderups. Daarna nam zijde een grote vlucht en leidde tot de zijderoute en een zeer levendige handel vanuit China en het Verre Oosten naar Europa en Afrika. De eerste persoon die de naam zijderoute (Seidenstraße) gebruikte was de Duitse geograaf en ontdekkingsreiziger Ferdinand von Richthofen in 1877. Zijde zelf verloor veel van haar glans nadat twee nestoriaanse monniken in 552 zijderupsen in holle wandelstokken naar het Byzantijnse Rijk smokkelden. Hierna kon zijde ook in het Westen gemaakt worden. Via de zijderoutes waren mensen in staat handelsgoederen te vervoeren zoals zijde, satijn, muskus, robijnen, diamanten, parels, porselein, papier, rabarber, perziken en sinaasappels, paarden en buskruit. Niettemin reisden niet alleen goederen mee langs de route, maar ook opvattingen, ideeën, ziektes en vreemde culturen. Het christendom en de islam werden via de zijderoute naar het Midden-Oosten, Centraal-Azië, China en India verspreid. Het boeddhisme ging via India naar Centraal-Azië, het Midden-Oosten en China. Marco Polo, de vermeende ontdekker van zijde en de daarbij behorende route, had daar weinig weet van. Want het is onwaarschijnlijk dat hij ooit in China is geweest. Zijn reisverslag staat vol fouten. Hij is waarschijnlijk nooit verder gekomen dan de Zwarte Zee.